do DO do - Yeşim Yeşiloğlu

do DO do 

Dün sabaha karşı kendimle konuştum.

Ben hep kendime çıkan bir yokuştum.

Yokuşun başında bir düşman vardı.

Onu vurmaya gittim, kendimle vuruştum.

Uzaklara bakan Özdemir Asaf’tan “Do”. Bir mezar taşına yazılacak zamanı gelince. “Zaman” biraz ötesi, biraz… Geriye saralım, biraz geriye, biraz…

Senden uzakta hep bir şeyler eksik, gönlümde derman yok inan bir nefeslik. Yerine sevemem, inan yerine sevemem desem de dostlarım başka söyler: Boşver arkadaş başka bulursun, bütün kalbin sevinçle neşeyle dolsun, en kötü günlerimiz hep böyle olsun, mutluluklar bizimle elem yok olsun…

Neden geceler bu kadar sessiz, neden rüyalar bu kadar uzak, neden derler iyiler çok yaşamaz. Neden? Sorma neden… Geri döndüren olmadı daha geçmişi, herkes gibi sen de soldurdun gençliğini, bir avuç toprak için yordun kendini, “dünyada ölümden başkası yalan” bilmene rağmen.

Arnavut kaldırımlı taş sokakta gördüm seni, ah bir dili olsa da bir konuşsa, anlatsa seni bana… Sarsaydım kollarımdan alırlardı, bir sürü kuru gürültüyle parçalarlardı sevgimizi. Ey kader, hayır, böyle mi solmalı sevgililer?

Dur, kader değil bunların sorumlusu. Ben ölmeden önce bir sürü dostum vardı. Ben ölmeden önce bir sürü düşüm vardı. Ben ölmeden önce bir sürü aşkım oldu. Ben ölmeden önce bir sürü hatam oldu. Hatasız kul olmaz, hatamla sev beni desem de sevmedi.

Görüyorum ki her gün meyhanedesin, yaşamaya küstürüp içtiren mi var? Bir zamanlar ben de deli gibi sevdim dedin. İnandım, seninle alabildim mutluluğun tadını. Bırakamam seni ben, yanımdan gidemezsin, seviyorsan benimle oturup içeceksin. Gel güzelim beni yakma, seni seven kalbi de yıkma.

Gitme dur ne olursun diyemeden bitti.

Seni andım bu gece kulakların çınlasın. Belki bana çok uzaktasın belki de çok yakınsın. Şimdi dargınız seninle ama inan sen herkesten başkasın.

Ne zaman bitecek tanrım bu azap. Yarını olmayan günlere kaldım. Dünyamı ben yıktım kendi elimle. Her şeye rağmen, sil baştan başlamak gerek bazen, hayatı sıfırlamak. Sil baştan sevmek gerek bazen. Her şeyi ama her şeyi unutmak.

Yeşim Yeşiloğlu

yeşim@sevdalimhayat.com