belki resim der ki /
iki ben
Two Fridas, Frida Kahlo, 1939,
tuval üzerine yağlı boya
Pudralı yüzümün iki yanı var. Bedenimin de…Sağ yanım ve sol
yanım. Her iki yanıma da olabildiğince cömertim. Fakat başka, değişik anlatmak
istediğim. Bak, nasıl da iki ıssız kişiyim ben böyle. Aynı ‘bana bakan sen’
gibi, iki ıssız kişi… Biri, burada ve şimdi olan, görünen, bağlılıkların inceliğine adanmış
bir ben, diğeri içimde gizlediğim, zaman zaman ortaya çıkardığım huzursuz ben. Her iki ben’e de sonuna kadar
bağlıyım; tuhaf, aynı senin bağlı olduğun gibi. Yine de, bir ıssızlığı
öldürmek, diğer bir ıssızlığa doğru temkinsizce yol almak isterim. Bu mümkün
mü? Bunu mümkün kılmak, güçlü olmak mı? İkizini boğup ondan sonsuza dek
kurtulmak gibi sanki. Hayvanî ve masalsı. Sonuna gelmeli, sonsuza değmeli, sonu
olmalı. Değiş tokuş vaktidir. Kendini ve kendini uzunlamasına, yatırmak tahta masaya.
İkizinin seni katletmesine çaresizce izin vermek. Birlikteyken kavgalı,
birlikteyken sahte, birlikteyken umarsız. Şimdi ayrılık vakti işte. Birdenbire.
Hoşça kal.
Şubat, 2019
Ender Macun
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder