belki resim der ki / belki
ender macun
Betty, Gerhard
Richter, 1991, tuval üzerine yağlıboya
Ah, dön de bak ardına diye, seslendim, taa buralardan sana
doğru. Ne bir avaz avaz bağırma, ne de hani, fısıltı; yani sadece temkinli, ürkek
ve ama, hazin bir seslenişti benimkisi; belki
bir şarkı. Hem çok yakın hem de az biraz uzağım sana ve ne kadar da
müsterih. Doğrudur, gizlendiğim yerin biraz karanlık olduğu ve nasıl desem, hani,
biraz da kuytu. Ama korkmayasın ha biçimsiz sesimden; belki bir yankı. Merak ediyorum, neler ve neler görüyorsun baktığın
o dipsiz karanlıkta. Hercai menekşeler, mürdümerikleri, manolya ağaçları,
güzelim çınar yaprakları, rengârenk hayvanlar ve kuşkonmazlar; belki taze bir anı. Hadi, elini çabuk
tut, birazdan saracak sanki tütsülü bedenini lüzumsuz ve ama ağır bir uyku; belki
bir sanrı. Gördüklerini değil, azıcık da görmediklerini anlat bana. Bulutlar,
tepeler, üzüm bağları, toprak ve güneşin son ışıklarını… Belki de dizginsiz bir atı. Dön ve bak ardına diye, ses ettim, taa
buralardan sana ve ağaçlara doğru. Sesim dilim dilim dağıldı ortalıkta; tuz buz
olmuş cam kırıkları; belki bu, yarım
yamalak, ebedi bir sancı.
Ender Macun, Mart 2019
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder