belki resim der ki / eve dönerken - Ender Macun

belki resim der ki / eve dönerken

Gecekondular / Nuri İyem, 1976, sunta üzerine yağlıboya

İnşaatın orada minibüsten in, erken gel, karanlığa kalmayasın. Demir köprüyü geçerken paçalarını çorabının içine sok ki, mahalleye indiğinde çamurlanmasın. Buralar birkaç gündür balçık. Dün, deli yağmurdan sonra, tek tek taşlar, kiremitler koydum eve çıkan sokak boyunca, üzerine basarak yürüyesin diye. Yine de dikkat et düşmeyesin. Hikmet’lerin penceresi açıktır, başını uzat pencereden, bi merhaba de içerideki dumanlı ve pejmürde âleme doğru. Sevinirler seni gördüklerine; yine de fazla oyalanmayasın. Söğütlü kahvenin hemen yanında, Yadigar bakkaldan bi ekmek, biraz da yumuşak peynir al. Paran varsa ver, yoksa deftere yazdırırsın. Taş basamaklardan çık, aheste. Yokuşun başındaki eğreti elektrik direğine adını ve sevdiğin bir şiirin dizelerini yazdım aceleyle, belki okursun. Başka şiirler de var orada, ama sen benim yazdığımı hemen tanırsın. Çocukları, plastik topları, mezarlığı ve pazar tezgâhlarını geçerken, esintiyle dilimlenen havada özlediklerinin kokusunu da alırsın. Bir de, unutmadan, ekmeği, peyniri Halime Teyze’nin kapısındaki torbaya bırakırsın. Kulağını kapıya koyup belki koyu kahve kıvamında ıssızlığın sesini de duyarsın. Sonra gökyüzüne bak, bulutların gittiği yöne doğru ilerle. Her şeyi geç, bir an olsun arkana bakmayasın; eve yaklaştığında bildiğim bir şarkıyı ıslıkla çalarsın. 

Ender Macun

Mart, 2019