belki resim der ki / uykudan uyanırken - Ender Macun

belki resim der ki / uykudan uyanırken

The Bed (Le Lit), Henri de Toulouse-Lautrec, 1892, tuval üzerine yağlıboya

Bazen uzanıp hiçbir şey yapmamak da güzel. Hiçbir şey yapmadan, biraz terli, koca, arsız yatakta seninle öylece uzanmak ve hafif, pamuksu uyku ile uyanıklık arasında keyifle, sayıklama sözcükleri dökerek yatağa, yastığa, şu eski yorgana, gidip gelmek; ah işte böyle salınmak. Hani, üşengeç bir mürekkepbalığının sakin, köpüksü, dalgaya kapılıp, bir yerden bir yere gitme telaşından uzak, yüzeyde, bıkkın yüzüyor oluşu gibi. Uykunu bitirdin mi, yoksa yeni mi başlıyorsun; işte bunu bilmeme hali. Bu, birlikte hiçbir şey yapmıyor olma durumumuzun uzadıkça uzaması. İki kişilik ılık nefesin, görünmeden, yavaşça, aheste, biçimsiz odaya yayılması, odadaki morumsu uyku kokusunun usulca, hüüp diye içe çekilmesi. Hadi, bir ılık nefes daha. Hayalet kelimeler odadaki eşyaya ve karanlığa hızla çarpıyor. Oradan şu rutubetli tavana… Bir bir yankı olup oradan hoop tekrar eşyaya…Eşyanın ekseninde dönüp duruyorlar, bak. Bütün kelimeleri havada, lambanın çevresinde görebilirsin istersen. Bütün kelimelerin birer şekli var aslında. Bütün kelimelerin renkleri de vardır elbet. Uykudan uyanırken, seni seyretmek, başka hiçbir şey yapmamak ne güzel.

Ender Macun, Mart 2019