Kanije savunmasıyla ünlenen Tiryaki Hasan Paşa'yı bilirsiniz. Bu vicdan sahibi adama paşalık ve vezirlik rütbesi verildiği zaman gözünden iki damla yaş dökülmüş. "Niye ağlıyorsunuz?" demişler. "Eğer Devlet-i Âliyye" demiş "beni vezir yapacak duruma düştüyse, vay memleketin haline!"
Vicdan sahibi bu adamın hikayesi bizlere çok şey anlatıyor. Eğer "Devlet çarkını eşek olsa da döndürür!" diyenlerden değilseniz, Tiryaki Hasan Paşa büyük bir örnek. Bir kahraman olduğu halde kendisini devleti yönetmeye layık görmemenin eşsiz bir özverisi. Kendisini olduğundan daha küçük ve devleti de belki olduğundan daha saygın kılma anlayışının belirtisi.
Türkiye ne yazık ki bu anlayışı terk edeli çok oluyor. Bir sürü "kifayetsiz muhteris", "Benim neyim eksik!" diyerek devleti yönetmeye talip oluyor. Kaç yıldır neler gördük!Ana dilini telaffuz etmekten aciz bakanlar, yüce divana gitmekten siyasi manevrayla kurtulan başbakanlar, halkın feryadını duymayan nasırlaşmış yürekleriyle adaletsiz af çıkaran yöneticiler... Bu "negatif seleksiyondan bıktık usandık ama elden de bir şey gelmiyor. Madem orta sınıfı gelişmemiş, kurumlan oturmamış, hukukun üstünlüğü tanınmamış, etik anlayışlar egemen olmamış ve milli gelirini altı bin dolar düzeyinde dengeleyememiş bir toplumda "demokrasi" oyunu oynuyoruz; Tiryaki Hasan Paşa, Sokollu Mehmet Paşa gibi dahi yöneticiler yerine bunlarla idare edeceğiz demektir. Gece gündüz ayyaş gezmesiyle tanınan Bekri Mustafa bir köyün yakınından geçiyormuş. Köylüler gelip eline ayağına düşmüşler. "İmamımız öldü. Ortada bir cenaze var. Efendi bir adama benziyorsun, gel de namazı kıldırıver" demişler. Bekri Mustafa daha ne olduğunu anlayamadan kendisini cenazenin başında bulmuş. Ve eğilip tabuta bir şeyler söylemiş: Ne dediğini soranlara da demiş ki: "Ahrete gidince buraların nasıl olduğunu soranlara Bekri Mustafa imam oldu de, onlar anlar dedim."
Bilmem anlatabiliyor muyum!
Zülfü Livaneli
27.12.2002 tarihli Vatan Gazetesi
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder