belki resim der ki / boşlukta sandalyeler - Ender Macun

belki resim der ki / boşlukta sandalyeler

People in the Sun / Edward Hopper, 1960, tuval üzerine yağlıboya

Tepelere bakan o eski otelin, mutfağa açılan kapısının hemen yanında, turistlerin oturup dinlenebilecekleri küçük, beton bir alan vardı.  Bu alan neredeyse günün hiçbir saatinde boş kalmaz, misafirlerin mutlaka ilgisini çeker, abartmadan vaat ettiği sükûneti aheste, usulca sererdi insanların önlerine. Ahşap sandalyeler yaz, kış, gece ve gündüz orada öylece durur, öğlen ya da akşam yemeği için sessiz odalarına, loş yemek salonuna yollanan misafirlerin az önce üzerlerinde otururken seyredişlerini, arınmalarını ya da durağanlıklarını usanmadan taklit edercesine, sanki kısacık bir süre betondan yükselir, orada, boşlukta asılı kalırlardı. İşte o zaman, mor tepelerin, yolun, düzlüğün, gökyüzü ve yeryüzünün nasıl da imrenerek onlara bakıyor olduğunu bilirlerdi.

belki resim der ki, resim sanatının yüzyıllardır süregelen varlığının parçası olmuş belli başlı eserlere kısacık hikâyelerle eşlik eden, kurmaca bir dokunuş denemesidir ve kuşkusuz, ana eksenini ‘anlamlandırılan’  eserin kendisi oluşturur. Bu uzun soluklu proje ‘resim’ ve ‘izleyen’ arasındaki doğal bağa gönderme yapar.

Ender Macun