belki resim der ki / halka yol gösteren özgürlük
Liberty
Leading the People (La Liberté
guidant le peuple), Eugéne
Delacroix,
1830,
tuval üzerine yağlıboya
Halkız biz; durmayın karşımızda! Ölülerimiz
var yollarda, evlerin sessiz avlularında. Onları çok sever gözetirdik bir
zamanlar. Evlerimizi ve ölülerimizi…Neşeli şarkılarımızı birlikte söyler, göğüs
göğüse uyurduk. Daha iyi bir dünya yaratmak için ölen kahırlı insanlarımız.
Kızlarımız, oğullarımız, analarımız, babalarımız, kadınlarımız, erkeklerimiz...
Durmayın! Yorgunuz ve aç. Ve yeni umutlarımız var şimdi yanımızda. Yoldayız. Ölülerimizin
narin vücutları üzerine basarak geçiyoruz tarlaları, taş yolu ve patikaları. Tarlalar, acı biber tarlaları. Attığımız
her adım zangır zangır sarsıyor toprağı. Toprakta karıncalar, onların daha da
altında envai çeşit hayvan. Ve daha da aşağıda, en aşağıda kalbi var bu koca
dünyanın. Dünyanın kızıl kalbi alev alev. Bu alevi içimizde hissediyoruz biz. Durmayın
karşımızda, çekilin şöyle kenara! Yukarıda koca ay, koca bir göz gibi
seyrediyor bizi. Ay bizi aydınlatıyor, ay gölgelerimizi toprağa ve ölülerimizin
vücutlarına nazikçe işleyip mühür gibi orada bırakıyor. Gölgelerimizi azar azar
terk edip, korkusuz ve uçsuz bucaksız bedenlerimizle ilerliyoruz. Yolumuz özgürlüğün
ışıklı yolu olsun. Altımızda, dünyanın kalbi ve uzaklarda, ayın buğulu gözü
şahidimiz ve yardımcımız olsun.
Ender Macun
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder