Halbuki korkulacak hiçbir şey yoktu ortalıkta
Herşey naylondandı o kadar
Ve ölünce beş on bin birden ölüyorduk
güneşe
karşı…
Turgut Uyar / Geyikli Gece’den
kalan
1
 |
| fotoğraf: ender macun |
şairlerin bulutlanmış
yüzleri gibi bizlere bakıyor taş yapı
yorgundur, ki yazıya
konuk olur kendi nefesinden ayrılır da bazı
dayasam kulağımı, duysam söylediği dilsiz naif şarkıları
duyar mıyım eskiye
dair meçhul ve akışkan sevdaları
2
 |
| fotoğraf: ender macun |
naylondandır ve
huzurludur rüzgarı durduran tavrı
çiçekleri olmalı öyle
kendiliğinden solan hep akşamları
üç beş sandalyede
unutulmuş beyhude hayatları
bulan olur belki,
resimleri hatıra niyetine saklanmalı
3
 |
| fotoğraf: ender macun |
çarşının geniş
yolundan geçerken sayıklayanları
ve bir umutla her
sabah kepenkleri kaldıranları
hatırlatan bir ses
gelir de öper nazikçe insanlığımızı
kalan ne varsa artık, alışkanlıklarımıza resimaltı
4
 |
| fotoğraf: ender macun |
akarlarken
sokaklardan bir fotoğrafla anımsanmalı
insanlar diyorum, bu
sözcük sanki artık biraz sancılı
yine de katılmalı ve
kırık kulplarından tutulmalı
belki bulunur
buluşmak için ortalıkta bir saat kulesi altı
5
 |
| fotoğraf: ender macun |
ve basittir ayrıca, yani nasıl da bırakılmış oraya anısı
bakınca göremezsin
belki, biraz tenle de dokunmalı
uykuda gezinirken
masum sözcükler dokumalı
titiz bir işçiliktir
ve nasıl da anımsatır soluksuz balıkları
6
 |
| fotoğraf: ender macun |
kalan ne olacak bir
evden, onca söz, hüzzam ve rüyası
bırakacak elbet olduğu
yere yaşadığı ve söylediği kelamı
ardında kalanların adını,
insan hep şükranla anmalı
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder