Hüsrev’in Gidişatına Resimaltı
‘Ocağın yanında, kuru dal parçaları, odunlar. Güneşin ışıkları dallardan, yapraklardan, aralardan geçip masanın üzerindeki pis muşambanın desenleri üzerinde oynaşıyor.’
Ziya Kitabı, e.m.
1
Hüsrev, ‘başını sokacak yer’ olarak kullandığı ‘üflesen yıkılacak’ tahta evi, sonunda, başına yıkılmadan, yetmiş ikinci doğum gününde boşalttı. İçeriden çıkanların çoğu çöp. Çöp olmayanları da piç Nevzat’ın Fargo’suna yükleyip yollandı. Yatak, yorgan, masa, sandalye, tencere, tava, tüp. Yeni bir yer. Ağustos.
2
Evi boşalttı da, evin bahçesine yığdığı kaldırım taşlarına ve komşu okuldan çıkma üzerlerinde anahtarlarıyla duran öğretmen dolaplarına, müdür koltuğuna dokunmadı. Onları orada öylece bıraktı. ‘Kalsın’ dedi piç Nevzat’a, kaldı.
3
Hüsrev’in ‘ bahçeye bakan penceresi ‘kapatılmış’ bir pencereyi seyrederdi. Hüsrev akşamları oturup pencere önünde bu pencereye bakar, çokça hayaller kurar, sonra tatlı bir uykuya dalar, hayallerine uykusunda kaldığı yerden, bu sefer daha yavaş, devam ederdi.
4
Hüsrev’in yeni dükkânevi. Hüsrev burada marangozluk yapıyor. Altta marangozluk yapıyor, üst katta da uyuyor. Dükkânda ve evde radyo hep açık, hiç kapanmıyor. Radyodan gelen davudi sesle konuşuyor Hüsrev zaman zaman.
5
Dükkânevin arka penceresi eski ve sağlam bir kapıya bakıyor. O kapının ardında da birilerinin yaşadığını, nefes alıp verdiğini düşünüyor Hüsrev. Kendi mekânına da bir zil yaptırmalı, bunu düşünüyor. Gitse, kapıyı çalsa, ‘ben yeni komşunuzum’ dese. Tüpü yakıp ayıkladığı fasulyeyi pişiriyor.
6
Akşam vakti dükkânı kapatıp sahile iniyor. Taze çimenlerin üzerinde oturup nevalesini yerken bir yandan da top peşinde koşturanları seyrediyor. Piç Nevzat gelip bazen yanına kuruluyor. Ekmeği bölüşüyorlar. Top peşinde koşturanları, çimenleri, havayı ve kedi köpekleri de bölüşüyorlar. ‘Akşamın olduğu yerde bekle diyorsun…’ diye başlayan bir şarkı söylüyorlar. Radyo açık. Karıncalar telaş içinde. Eylül.
Ender Macun
endermacun@yhoo.ca
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder