NİFAK TOHUMLARI
Mayo giyip denize giren de, denizi hiç
görmeyen de bu ülkenin çocuğu.
Abdestsiz gezmeyen de, rakıyı buzsuz içmeyen de bizim memleketten.
Köyünden çıkmayanla Nişantaşı'dan çıkmayan da aynı bakış açısına sahip, bildiği mahallesi kadar. Kimse kimseyi hor görmesin.
Bazısı acılı yemek yemez, bazısı enginarı bilmez.
Batırık, avar, mazzak nedir diye sorsan; tırşik, ışkın, katıklı dolma yiyen cevabı bilmez.
Bu ülkede Karadeniz'den girip Ege’den çıksan neler görürsün demiyorum, Kütahya Eskişehir arası yarım saat, fakat kültürlerarası fark bir dünyadır.
Bu insanların ortak özelliği, hepsi de ölenlerin ve felaketlerin ardından üzülür, yas tutar, helva kavurur, mum yakar. Kesinlikle küfür etmez. Düşmanı bile ölse sessizce başı öne eğilir. Yıllardır görüşmeyen hasımlar birbirlerini cenazede, bayramda, düğünde görürler. Çünkü o günler içsel bir sorumlulukla bir arada olunması gereken günlerdir.
Bu, ölülerin ve felaketlerin arkasından sevinip küfürler kusanlar bizden değil. Ya da güzel şeylere delice saldıranlar. Bunlar son yıllarda nifak tohumları gibi ekildiler aramıza. İddia edildikleri gibi kutsal bir amaca hizmet etmediler. Düşman ettiler, komşuyu komşudan soğuttular. İş arkadaşlarını birbirinden soğuttular. Yiyecek attıkça kapışan bu piranaların sahibine de faydası olmaz. Suya düştüğünüz anda sizi de parçalarlar. Beslemeyin bunları.
Asiye Açar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder