şimdi nasıl geleceğiz göz göze
seni okuyorum bütün gecelere ipotek koymak
oluyor bu
bütün hüzünlü ve derin gecelere
nasıl geldin kapıma oğlum diyesim geliyor
demiyorum
ki sana kuracağım her cümle olmadık yerde biten
filmleri anımsatıyor
biz eşittir analojik kıyamet
evet kışları üşüdüğüm doğru
lila pantifler giydiğim ayaklarıma
belki iki kat çorap
tarçınlı karanfilli çaylar demlediğim de yorgun
akşamları
evet kabulüm yağmurda bir başıma ıslandığım
fakat sen üstad biz yok hükmünde çırak
bırak böyle kalsın
dokunma sakın çocuk yıllarımıza
seni okuyorum radyoda en sevdiğim şarkının
çalması oluyor bu
bitirmeye kıyamıyorum
altını çiziyorum tüm yabancı kelimelerinin
anlamaya çalışıyorum
tekrar tekrar senliyorum ki
hiç bitmesin istiyorum
–devamı gelsin olur mu–
fakat üstteki dizeyi silmeliyim
sesine dönüyor her bir sözcük
sesini iyi bilirim evvelden
bu kez duymaktan korkuyorum
ve korktugum yerden başlıyor sağanak
gürül gürül kaçıyorum
nerden yazdım bu şiiri demeye de aklım yetmiyor
bak yine sabah olmuş bir mürdüm eriğine dönmüş
içim
senin yoluna gelemem
seni yolundan edemem
nasıl da çoğalıyor koptuğu yerden yalnızlık
bir sırt çantasında söndürülmüş izmaritin ahı
telaşla alınmış biletler
okunmadan imzalanmış ideolojiler
mirasla edinilmiş usul haritaları
sen böylesin diye değil
çok başka yürüyoruz dünyayı
verdiğimiz nefesler bile başka buğu yapıyor
cama
sakın dokunma çocuk yıllarımıza
üzülürüz
şiirler de üzülür
bir vahşetin manifestosuna dönüşür dizeler
seni okuyorum içim bir garip oluyor
havalardan mıdır nedir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder