Kardeşim
benim
Aslında bu çok eski
bir hikâyedir. Kendisi benim kardeşim olur.
Beni tanımaz ama. Benden bahsetme tamam mı; bak, üzülürüm bahsedersen.
Ender
Macun / Ziya Kitabı’ndan
1
Şule,
Didem ve Rıza. Üç kardeşler. Kumkapı’da balkonu yarım kalmış bir evde
yaşıyorlar. Balkonun koruyucu demirleri olmadığı için buraya çıkmaya izin yok. Okuldan
eve gelince hemen sokağa çıkıp bisiklete biniyorlar. Tek bisikletleri olduğu
için sırayla biniyorlar. Didem, bu
bisiklet bana küçük geliyor, binemiyorum artık, diyor.
2
Sadi,
Reyhan ve Kemal. Aksaray Langa’da bodrum
katta yaşıyorlar. Geceleri aynı odada, birbirlerine sarılarak uyuyorlar. Sokağa
çıkmak ve oyun oynamak en çok sevdikleri şey. Ancak hava kararınca eve
giriyorlar, üç beş lokma yedikten sonra da hoop yer yatağına.
3
Fırat
ve Gönül. Şenlikköy’de bir evin ikinci katında yaşıyorlar. Yazları sahilde bir şeyler
satıp para kazanıyorlar. Fırat kazandığı paranın bir kısmıyla ablasına yeni bir
çift ayakkabı almış. Gönül de Fırat’a kitap almış. Hediye almak da vermek de
çok güzel, diyor Fırat.
4
Cezmi,
Ahmet ve Hüseyin. Ayrı ayrı evlerde yaşıyorlar. Cezmi ablasının evinde, Ahmet
babasının evinde, Hüseyin de annesinin evinde kalıyor. Haftada en az bir gün
bir araya geliyorlar. O sokak senin, bu sokak benim dolaşıyorlar. Yorulunca bir
yerlerde oturup dinleniyorlar. Sonra öpüşüp ayrılıyorlar.
5
Ömer
ve Hikmet. Cerrahpaşa’da yeni taşındıkları bahçeli bir evde yaşıyorlar. Birbirlerinin
en iyi arkadaşları. Yakında Ömer’in doğum günü. Birlikte pasta yiyecekler.
Ömer, Hikmet için, benim canım kardeşim, diyor. Hikmet, konuşma problemi olduğu
için bir şey söyleyemiyor. Gülüyor. Çok güzel gülüyor.
6
Tekin
ve Hatice. Balat’ta Haliç’in kıyısında küçük bir evin giriş katında yaşıyorlar.
Haftada iki kere akraba ziyaretine gidiyorlar anneleriyle. Yeğenlerle,
kuzenlerle oynuyorlar sokakta. Birbirlerine çok düşkünler. Tekin ve Hatice.
Güzel çocuklar.
Ender Macun
endermacun@yahoo.ca
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder