Resimaltı / 1 Ekim 2018 - Ender Macun

egosantrik

                                                                                     …

Neler, kimler -
çabaladığın, çırpındığın:
ne zamanlar, ne acılar -
ben - ben
dediğin?

Veni, veni, venias –

Oruç Aruoba /ego

1

Eylem. Bu pozu yakalayabilmek için çok uğraştım. Dia pozitif üzerine tam on dört kare çektim. Yedi tanesini attım. Üç tanesini camlı dia çerçevesine yerleştirdim. Dört tanesini arşiv zarfına koyup kaldırdım. On yıl sora bulup çıkardım, makineye takıp perdede baktım. Zarftakileri de alıp, temizleyip dia çerçevelerine yerleştirdim. Hâlâ üzerlerinde toz…

2

Ersun. Okulun bahçesinde tak tak tak, üç kare çektim. İkisini o an attım. Tek kareyi buluta yükledim. İki gün sonra buluttan bir kopya indirdim, Ersun’a postaladım. Portreyi beğendiğini söyledi. Sonra hiç konuşmadık. Belki büyütüp evinin duvarına asar.

3

Nil. Oyuncu. Kaç kare, bilemedim. İki üç tanesi çöp. Gerisi dia çerçevelerinde. Küba-İstanbul arasında yakalayabilirsem, birkaç poz daha alırım belki. Fotoğraf çalışması sırasında hiç sıkılmaz, öf pöf demez. Sabırlıdır. Oyuncu işte. İyidir Nil. Birlikte yeni bir projenin içinde oluruz belki. Kim bilir?

4 

Gece.  İki yüz elli altı kare…Yüz yetmiş iki tanesi çöpe. Seksen dört tanesini buluta…Gece seksen dörtlü. Tesadüf. İyi iş çıkardık. Renkli çektiklerimin çoğunu siyah beyaz yaptım. Çok oynamadım ama fotoğraflarla. Birkaç objektif değiştirdim o kadar.

5 

Efsun. Eski Sulukule’li. On iki kare çektim. Hepsini arşive ekledim… Evi yıkılıp yok olana kadar, önünde bekledi. Sonra, geriye toz duman ve kiremit, tuğla, taş toprak kalınca da çömelip bir şarkı söyledi. Kederini göstermek istemedi hiç. Sonra, bilmem, belki Esenler’e taşındılar ailecek.

6

Murat. Oğlum. Her ayın yirmi dokuzunda kameraya poz verir. Sakince çekmemi bekler. Her ay sadece bir portre. Artık bana kendisi hatırlatıyor ayın yirmi dokuzunu…Murat, yirmi dokuz ekimde doğdu. Seksen üç portre…Yedi yaşında, yani tam seksen dört kare olunca ‘Murat’ın Yedi Yaşı’ adıyla bir fotoğraf kitabı yapacağım. Hatıra olur. Ego işte…

Ender Macun, Ekim 2018