Güçlü bir anne çocukların en büyük
kazancıdır. Bir anne olarak çocuğumla yeterince ilgilenemiyorum diye vicdan
azabı duymayın sakın. Siz doğru insan olun, çocuk zaten havadan alır o
vitamini.
Annem oturup bana iyilik dersi vermedi.
Günde 8 saat çalışıyordu. Akşam gelir gelmez mutfağa giriyordu. Dizinde ağlayıp
sevgilimi anlatmadım, şakalaşmaya gülüşmeye çok vaktimiz olmadı. Ama hep
telefonun ucundaydı, dağ gibi arkamdaydı. Onun hayata karşı duruşu bana anne
olmayı öğretti.
3-5 yaşlarında olmalıyım. Mahallede bir
çocuk bana vurup duruyordu. Annem, beni de alıp o zengin esnaf babasının
dükkanına gitti. Çok kızgın bir şekilde bağırıp çağırıyordu. Adamlar sırıtıyordu.
Herhâlde annemin ufak tefek vücuduyla bu kadar cevval olmasına gülüyorlardı.
Ama çocuk bir daha yakınımdan bile geçmedi. O gün cesur olmayı öğrendim.
Kıt kanaat geçiniyorduk. Bir gün annem 3
kardeşimle beni alıp mahalledeki kebapçıya götürdü. “Parama geçsin sözüm!” dedi.
O gün, paranın amaç değil araç olduğunu öğrendim.
Rahmetli huysuz babamın eziyetlerine
göğüs gerdi, gidebilirdi, gitmedi. “Sizi bu evde babasız büyütmeyeceğim" derdi.
Anneliğin neden kutsal olduğunu öğrendim.
“Annemin yaşadıklarını
yaşamayacağım!" dedim. Annemin acılarından bile çok şey öğrendim.
Adana’da yaşıyorduk, ben şehir dışındaki
bir liseyi kazandım. Para durumumuz iyi değil biliyorum, oraya gidemem.
Kayıtlar geldi geçiyor, “Anne ben hangi liseye yazılacağım?” dedim. “Hele dur
bakiim, belki kazandığın okula gideriz!" dedi. Çok şaşırdım. Adana’dan
çıkıp otobüse binişimiz, şehrin girişinde yanlışlıkla başka bir liseye
girişimiz, oradaki müdürün "boşuna gelmişsiniz, kayıtlar bitti" demesi,
annemin "lütfen siz okulu tarif edin,
buraya kadar geldik, oraya da gideceğim" diye ısrarı, bu defa diğer okulda
müdürün kayıtlar doldu laflarını dinlemeyip kayıt yaptırmak için diretmesi… Sonuçta
bakanlığı aramalar, kayıtların 1 hafta uzatıldığını öğrenmeler… O gün, "asla
pes etmemeyi" öğrendim.
Hiç bir şeyi israf etmezdi. Ucuz ekmek
almak için bir kilometre yol yürürdü ama okuldaki geziye, kursa, aktiviteye
beni yollardı. Yurtdışındaki okulların broşürlerine bakardı. İleri görüşlü,
modern, akıllı bir insandı. Bana nasıl bir insan olmam gerektiğini öğretmedi,
ben ondan öğrendim.
Nur içinde yatsın.
Mum gibi kendilerini eritip bizi
aydınlatan tüm annelere selam olsun.
Anneler gününüz kutlu olsun!
Asiye Açar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder